مجوزهای بی اثر!

جناب آقای رضا زارعی در کوه قاف از مجوزها ی برون مرزی می گوید:

همزمانی انتشار دو مطلب درباره مجوزهای برون مرزی را نمی دانم آیا باید بر اثر اتفاق دانست یا دغدغه عمومی برآورد نمود.
گفتگوی نایب رئیس فدراسیون کوهنوردی درباره آمار تلفات ۸۰۰۰ متریها و ارتباط آن با مجوزهای برون مرزی و همچنین مطلبی تلخ با عنوان صعودهای بدون بازگشت از روزنامه ایران ورزشی و بدون ذکر نام نویسنده، هردو با محوریت و نقش مجوزهای شورای برون مرزی و تاثیر آن در بازگشت موفق یا ناموفق کوهنوردان اعزامی به قلل ۸۰۰۰ متری منتشر شده اند اما محور آنها کاملا بر خلاف یکدیگر می باشد.

نایب رئیس فدراسیون کوهنوردی در گفتگو با ایسنا معتقد است بدلیل کارشناسی و سختگیری های فدراسیون کوهنوردی تنها کسانی مجوز شورا را دریافت کرده اند که از توانایی آنها اطمینان کافی کسب شده و همین امر موجب تنها کشته شدن تنها دو تن بر اثر خطای انسانی حادث گردیده و در مقابل مطلب صعودهای بدون بازگشت حاکی از عدم پشتیبانی فدراسیون کوهنوردی حتا از کسانی است که مجوز شورای برون مرزی را دریافت نموده اند!

بر اساس آئین نامه شورای برون مرزی وزارت ورزش و جوانان که مرجع اصلی صدور مجوزهای برون مرزی است این شورای ۹ نفره بمنظور بررسی پیشنهادات واصله از سوی کمیته ملی المپیک، هر یک از فدراسیونها، ادارات کل استانها، ادارات کل حوزه ستادی و واحدهای تابعه وزارت ورزش و جوانان و سایر سازمانها و ارگانهای کشور و اتخاذ و اعمال سیاستهای هماهنگ و منطقی در خصوص دعوت از افراد یا تیمهای خارجی به داخل کشور و یا اعزام افراد، مقامات وزارت ورزش و جوانان، هیئتها و یا تیمهای ورزشی به کنگره ها، سیمنارها، کلاسها و کلینیک های بین المللی و مسابقات رسمی (اعم از بازیهای آسیایی، مسابقات قهرمانی آسیا، بازیهای المپیک، مسابقات جهانی و منطقه ای) و دیدارهای دوستانه تشکیل می گردد.
در واقع بحث تشکیل شورای برون مرزی از سال ۱۳۸۱ و بنا بر حل مشکل اعزام تیمهایی صورت گرفت که بدون هماهنگی با فدراسیون های ورزشی تشکیل و با نامهای غیر رسمی و در سبکهای بین المللی در مجامع بین المللی حاضر و موفق به کسب افتخار و یا شکست می شدند ولی همچنان نام ایران را به دنبال داشتند. بدیهی بود این تیمها پس از موفقیت طلبکار فدراسیونهای خود و در صورت شکست تحمیل کننده آن به فدراسیونهای ورزشی می شدند! بخش عمده این مشکلات از رشد سبکهای ورزشهای رزمی در جامعه شکل گرفت ولی بعدها به سایر ورزشها از جمله کوهنوردی نیز رخنه نمود.

متعاقب شکل گیری شورای برون مرزی سازمان تربیت بدنی سابق فدراسیون کوهنوردی نیز اقدام به تشکیل کمیسیونی جهت بررسی درخواستهای صعودهای برون مرزی نمود که هر ماه به منظور ارسال درخواستها به شورای برون مرزی سازمان تربیت بدنی سابق و وزارت ورزش کنونی تشکیل جلسه داده و نتایج را پس از تکمیل پرونده درخواستها، به وزارت ورزش ارسال می کرد. بدیهی است ارسال درخواستها نیازمند طی پروسه ای قانونی در فدراسیون کوهنوردی بود که با شکل گیری و تدوین آئین نامه داخلی آن این روند از طریق متقاضیان به هیئت کوهنوردی استانها و سپس به فدراسیون کوهنوردی طی می شود.
اما مهمترین مزایای دریافت این مجوز را می توان به اجازه خروج افراد، کارمندان، مشمولان و افرادی دانست که منع قانونی داشته و یا نیازمند اخذ مرخصی از سازمان و یا اداره دولتی یا خصوصی خود هستند. همچنین بسیاری از پشتیبانان مالی تنها در ازاء وجود مجوز شورای برون مرزی حاضر به کمک مالی به افراد می باشند. درخواست اخذ مجوز شورای برون مرزی همچنین از زمانی که سازمان تربیت بدنی سابق از تمامی وزارتخانه ها درخواست نمود تمامی اعزامهایشان بر اساس مقرارت این سازمان باشد رشد بسیار بالایی داشته و کم کم به عنوان یکی از نیازهای صعودهای برون مرزی رخ نموده! هرچند در میان کوهنوردان علاوه بر موارد فوق اخذ حکم معادل صعود و بهره گیری از تسهیلات وزارت ورزش نیز از جمله حقوقی است که بسیاری از متقاضان در پی کسب آن هستند و می توان آنرا به عنوان یکی از حقوق قانونی ایشان به حساب آورد تا بدین وسیله بتوانند بخشی از هزینه های سرسام آور صعودهای خود رانیز جبران نمایند.

حال با ناکارآمدیهای سازمان ورزش در این برهه مبنی بر عدم پشتیبانی مالی قبل از اعزام و پس از بازگشت که موجب ناراحتی دارندگان مجوز شورای برون مرزی نیز شده و همچنین ناتوانی در رسیدگی به مشکلات ورزشکاران در صورت بروز حادثه (نظیر آنچه بر مرحوم جعفر ناصری گذشت و موجب گلایه خانواده ایشان است) این پرسش باقی است که مجوزهای برون مرزی به جز تکه ای کاغذ چه مزیتی برای دارندگان آن محسوب می شوند! و شرایطی را که نایب رئیس محترم فدراسیون کوهنوردی آنرا از مزایای مجوز دانسته مبنی بر بالا بودن آمار کشته های افراد فاقد مجوز می تواند برای دارندگان مجوز نیز صادق باشد و ایشان هم ممکن است به هر قیمتی برای جبران هزینه های خود و جلوگیری از شکست تن به صعود به هر قیمت دهند (درست همانند آنچه بر زنده یاد جعفر ناصری گذشت!).

در این حالت تنها می توان مجوز شورای برون مرزی را ترمزی دانست برای مقابله با درخواستهای درست یا نادرست کوهنوردان و مستمسکی برای پاسخگویی فدراسیون به حوادثی که توسط سازمانهای زیر دست فدراسیون بروز می کند و فدراسیون ملزم به پشتیبانی از ایشان است به جای موضع گرفتن در مقابلشان! پس بهتر نیست بجای کوبیدن آن یک برگ کاغذ بی اثر بر سر متقاضیان این مجوز در نوع نگاهمان به آن تجدید نظر نمائیم؟!

منبع: کوه قاف