تختی تناقضی در میانه سنت و مدرنیته

در سحرگاه 17 دیماه امسال که خورشید مهرآفرین یکبار دیگر بر ستیغ کوهها بتابد،46 زمستان از مرگ پهلوانی که در سن 36 سالگی چشم بر زندگی فروبست خواهد گذشت.

تختی انسانی که در زندگی با عشق به مردم روزگار گذراند،در مقابل قدرت حاکم سر خم نکرد و چهره ای تاریخی و افسانه ای از او به جای ماند.تاریخی به خاطر آنچه در زندگی او واقعیت داشت و افسانه ای به خاطر بیشتر آنچکه مردم در رویاهای خود از او می پنداشتند.لذا زندگی تختی از تاریخ و واقعیت ها گذشت و به افسانه ها پیوست.اما تختی هم انسانی بود مانند سایرین با نکات مثبت و منفی،زندگی او آسمانی نبود بلکه زمین زی بود و خارج از روابط اجتماعی حاکم بر زندگی نبود.

آنچنانکه آقای بابک تختی(فرزند تختی)گفته است:(البته نقل)تختی هم موجود و انسان بوده است واقعی و نه افسانه ای و اسطوره ای و واقعیتی مجسم بوده مانند سایرین،آنچکه او را اسطوره کرده است خیال اسطوره پرداز مردم و پاسخی که مردم به شخصیت او و باز تابی از نوع رابطه اجتماعی است که او با دیگران و مردم داشته است.شعر زیر که توسط زنده یاد  فریدون مشیری سروده شده است ،در آن واقعیت مرگ تختی بیش  از هر  نظر دیگری نهفته است.