گزارشی مختصر از سفر به "ابیانه"

به همراه تعدادی از همکاران و اعضای گروه بزرگخو-ناصری تصمیم بر آن گرفتیم که از مورخه 14 الی 15 شهریور همراه خانواده های خود به منظور فرار از قیل و قال شهر و روزمرگیهای کاری که این روزها سرنوشتی مبهم(با توجه به نیمه تعطیل شدن صنایع خوروسازی)برای ما کارگران خودروساز پیش آورده است،راه"ابیانه"را در پیش گرفتیم...

برنامه ما دو قسمت بود.نخست آنکه به همت و تلاش همکار عزیزمان جناب آقای جوادی که دل در گرو عشق به ستارگان و ستاره شناسی دارد،شبی را در ارتفاعات مشرف به روستای تاریخی ابیانه (با توجه به آسمان صاف و هوای پاک منطقه ابیانه)گذراندیم.با توجه به دانش و اندوخته آقای جوادی در زمینه ستاره شناسی ،شب نخست را در حد توان خود به دیدن و آشنا شدن با ستارگان سپری کردیم.این برنامه نخست مورد توجه حاضرین قرار گرفت.

قسمت دوم: پس از آن صبح روز بعد به گردش در روستای تاریخی ابیانه و بعداز ظهر دیدار باغ فین کاشان گذشت، که ماحصل آن در این چند قطعه عکس تقدیم میگردد.

ابیانه در 60کیلومتری جنوب کاشان قرار دارد،با مردمانی بازمانده از سیلک کاشان که پس از حمله ویرانگر عیلامیها به منطقه کاشان بخصوص تپه های سیلک راه کوهستان و دره ها و ارتفاعات(2220)متری منطقه ابیانه را در پیش گرفتند.آنها برای در امان ماندن از هجوم نابکاران در آنجا ماندگار شدند.(در حاشیه شمال کویر) در کوهستانی سرسبز و سرافراز،و نام ابیانه را که به معنی محل آب یا آب خانه می باشد را بر آن نهادند و سکنا گزیدند.

ابیانه امروز خاطره ایست خاموش اما فراموش نشده(به همت مردمان آن در طول تاریخ)که حداقل بخشی از تاریخ را در دل هر صاحب دلی زنده و مجسم میکند.براستی آنچکه در ابیانه میبینی موزه ایست که در آن یادگارهای تاریخ کهن ایران را به فراوانی میبینی.

           گفتار  و گزارش:آقای بیژن امیری