از سایت الف : نام اورست برای همه ما آشناست. اما کمتر کسی است که بداند چگونه کوه‌نوردان می‌توانند این قله مرتفع را فتح کنند. اورست بلندترین قله رشته کوه هیمالیاست که در کشور نپال واقع شده است. تمام تیم‌های کوهنوردی از گوشه و کنار دنیا برای فتح این قله باید به کشور نپال مسافرت نمایند. قابل ذکر است که هر کوه‌نورد برای رسیدن به این قله باید باری به وزن حداقل ۸۰ کیلوگرم را با خود حمل نماید. این بار که در بردارنده غذا، آب، لوازم کوهنوردی، لوازم شخصی و... است، توسط یک عده از بارکشان محلی حمل می‌شود.
این بارکشان اغلب بدون داشتن لباس و کفش مناسب کوهنوردی کار خود را انجام می‌دهند. اگر چه قانون درباره حداقل سن این بارکشان و حداکثر وزن مجاز قابل حمل توسط آنان تصمیم گیری کرده است، اما در واقعیت این قانون هیچ‌گاه رعایت نمی‌شود. این بارکشان به طور متوسط برای هر روز کار خود ۱۴ دلار دریافت می‌کنند و اغلب مجبورند که وزنی معادل ۱۰۰ کیلوگرم را با خود حمل نمایند.
یادآوری این نکته ضروری است که اگرچه هیچ کوهنوردی بدون کمک این بارکشان قادر به فتح اورست نخواهد بود اما بارها این بارکشان در کنار کوه‌نوردان حرفه‌ای این قله را فتح نموده‌اند، بی‌آنکه افتخاری نصیب‌شان گردد.
پی نوشت :
مانند بسیاری پدیده های دیگر در جهان کاپیتالیستی امروز ، پروسه ی تجاری شدن بخش مهمی از ورزش کوهنوردی ( هیمالیانوردی ) نیز با بازتولید " شکل دیگری از روابط طبقاتی مبتنی بر استثمار و بهره‌کشی انسان از انسان" همراه بود . شکلی ظریف و پیچیده از روابط طبقاتی که توانست بر روحیه‌ی همدلی و نگاه انسانی کوه‌نوردان سایه افکند ! اکنون برای کوه‌نوردان بورژوا و با توجیه پرداخت دستمزد ، انجام بارکشی‌های سنگین توسط دختران و پسران جوان و در عین حال فقیر محلی و حتی دیدن تصاویر دستان پینه بسته و زخمی آنان، پدیده‌ای عادی می‌باشد!!
