گرامی باد اول ماه مه روز جهانی طبقه کارگر!

اول ماه مه یاد اور روزی است که کارگران شهر شیکاگو پای در خیابانها نهادند تا جان خود را فدا کنند و امروز ما کارگران در سراسر جهان به جای 14،16ویا12ساعت کار روزانه 8ساعت کار کنیم.زیرا زمان ظرفی است که در آن توانایی های انسان در قالب آن رشد میکند و شکوفا میگردد.کارگران بدینسان می خواستند زمان بیشتری برای استراحت کردن داشته باشند تا بتوانند استعدادها و ظرفیت های انسانی و فرهنگی خود را رشد دهند.

در جهان امروز و به ویژه در شرایط کنونی ما کارگران ایران بیش از هر زمان دیگر این مسئله موضوعیت دارد.کارگران ایران اعم از یدی و فکری چنان در بند ابتدایی ترین نیازهای روزمره گرفتار آمده اند که حتی اگر 24 ساعت هم کار کنند باز هم از پس مسایل اقتصادیشان بر نمیآیند.آنان بیش از هر زمان دیگر به فراغت نیاز دارند تا بتوانند مطالعه کنند،فیلم ببینند،موسیقی انسانی گوش بدهند،مسافرت بروند،تفریح کنند،همراه خانواده خود باشند و بتوانند فارغ از ترس سرکوب شدن تشکلهای خود را بر پا دارند و با تکیه بر آنها خواسته های انسانیشان را بدست آورند.در چنین شرایط محنت باری اول ماه مه را مغتنم بداریم و ضمن گرامیداشت آن،همصدا با کارگران جهان اعلام میکنیم که ما نیز مردمانی هستیم که به اوقات فراغت نیاز داریم،به دستمزد بیشتر نیاز داریم،به تشکلهای خود ساخته کارگری نیاز داریم.....

---

آنان که مرز و بوم جهان را بنا کنند

کی خویش را به بند اسارت رها کنند؟

دنیا چون خلق کرده آنهاست،خالقند

دارند حق اگر که چنین ادعا کنند

اکنون اسیر تفرقه اند و دچار جهل

چون متفق شوند،نگه کن چه ها کنند!

این بهترین علامت سرمایه دارهاست

تا بهر پول مملکتی را گدا کنند

تا یک قدم منافع آنها رود  ز پیش

جاری به خاک،خون دو صد بینوا کنند

اصرار اغنیا همه امروزه این بُود

تا کارگر را ز هم جدا کنند

بیدار باش کارگر و مگذار از این گروه

خود را میان کارگران جابجا کنند...

شعر از:ابوالقاسم خان لاهوتی کرمانشاهی

فرستنده:بیژن امیری