گزارش اولین بازدید از غار علی سرد (علیصدر)      مصطفی سلاحی مهر  ۱۳۹۱

۵ مهرماه۱۳۴۲

گروهی از کوهنوردان قدیم همدان ازجمله : حسین پور مسلمی - حسین والیزادگان - قاسم بختیاری - یوسف نجایی - حسن ابریشمی - حسن چمنی - سید محمد حسینی - رحمن .غلام شرائی - علی اصغر ذکریان و.

...

مطلب روزنامه ندای میهن مورخه ۵ مهرماه۱۳۴۲ بخش سند کتبی در جراید است که نشان می دهد یک گروه ۱۴ نفری با استفاده از کلکهای دست ساز چوب ُ طناب و تیوپ های باد شده ی اتومبیل روی آب پارو و نرده و تا .... متر پیشروی داشته اند. افراد بازدیدکننده آقایان : « حسین والیزادگان ، حسین صناعی ، تقی ابریشمی ، اکبر سلاحی (مصطفی) ، حسین پور مسلم ، فریدون اسماعیل زاده ، رجب بختیاری ، محمد پروران ، حسین سعیدیان ، فریدون معبودی ، صادق ابریشمی ، کاظم ابریشمی ، قاسم ابریشمی و حسن ابریشمی از غار سراب و علی سرد در منطقه ی مهربان بازدید نموده اند.»

یادشان گرامی باد

گزارش اولین بازدید از غار علی سرد (علیصدر) مصطفی سلاحی مهر ۱۳۹۱

مصطفی سلاحی ازموسسین گروه کوهنوردی متحد همدان متولد سال ۱۳۱۹ از اولین کوهنوردان وغارنوردان فعال کوهنوردی همدان.از بنیانگذارا ن ساخت پناهگاه میشان ذرسال 1345 با بیش از 600 ساعت کار در ساخت پناهگاه ونویسنده کتاب غارهای ایران

تاریخچه بازدید از غار علی سرد که ذیلاً به اطلاع می رسد نه برای بیان برنامه های اجرا شده در غار فوق بلکه جهت معرفی افراد موثر در بازدید های اولیه و احترام پیشکسوتان و کوهنوردان نامی این شهر ، مانند فریدون اسماعیل زاده ، حسن ابریشمی ، عربعلی شروه ، عبدالله حاجیلو ، حسین والیزادگان است که همگی سهم موثر و مفیدی در اولین بازدید و گردشهای غار داشتند و اکنون در قید حیات نیستند و توان بیان عملکرد خود را در شناسایی و توریستی کردن غار را ندارند.

عدم توجه مسئولان محترم ورزش همدان و مدیران محترم گرداننده غار نسبت به عدم حک نام آنها و برخی نامهای دیگر در لوح سنگی موجود در جلو غار مورد اعتراض خانواده آنها و کلیه کوهنوردان می باشد. امید است مسئولان مربوطه به این امر رسیدگی نموده و موجبات رضایت کوهنوردان ذیحق را فراهم نمایند.

اینجانب هم نه برای معرفی خود بلکه با توصیه و حتی فشار کوهنوردان و پیشکسوتان فعلی اقدام به نوشتن این تاریخچه مختصر و ذکر مستنداتی از اولین بازدیدها و موثرترین بازدیدها نموده ام.

در سالهای 1335 تا 1345 آقا حسین ابریشمی کوهنورد سابقه دار و پیشکسوت کوهنوردان همدان بود او بنا به شغل خامه فروشی و وسائل بافت قالی که داشت بیشتر مشتریانش روستایی بودند روش نامبرده این بود که در زمان تماس با مشتریان روستائی سوالات بسیاری در مورد دیدنیهای روستاهاتی محل زندگی آنها می پرسید و اطلاعاتی در مورد آنها کسب می کرد و سپس به همراه کوهنوردان محلهای دیدنی را در برنامه ها مورد بازدید قرار می داد. در یکی از این برنامه ها در نیمه دوم خرداد 1339 گروهی مرکب از فریدون اسماعیل زاده ، مصطفی (اکبر)سلاحی و اصغر ابریشمی را به سرپرستی خودش روانه بازدید از غارهای سراب و علی سرد (1و2) نمود.این گروه روز پنجشنبه بعدازظهر با ماشینهای بیجار به سوی گل تپه حرکت نموده و پس از شب مانی در قهوه خانه روستا صبح جمعه روانه روستای سراب در فاصله شش کیلومتری گل تپه شده و از آنجا پس ا زگرفتن نشانی دقیق به سوی غار سراب روانه شدیم. بعد از رسیدن به دریاچه یا سراب جلو غار وارد دهلیز ورودی غار شده و با گذر از کنار دو دریاچه و حدود چهارصد متر غار پیمایی به محل بسته ای که به یک قیف بزرگ سنگی که زیر آن دریاچه ای مملو از آب قرار داشت رسیدیم و به علت نداشتن وسائل فنی لازم در همان محل متوقف ماندیم سپس با نوشتن اسامی افراد و تاریخ بازدید تصمیم به بازگشت و بازدید از غار دوم گرفته شد تاریخ موجود در محیط قیف اوائل غار گواه بازدید است . بعد از خروج از غار با نشانی هایی که آقای حسین ابریشمی همراه داشت و طی شش کیلومتر یک سره به دهانه خروجی غار علی سرد رسیده و پس از آماده نمودن خود و روشن کردن چراغها وارد دالانی طولانی گردیدیم کف دالان پوشیده از آب و گلهای نرم بود. پیشروی در دالان هر چه بیشتر می شد به ارتفاع آب کف دالان و عمیق تر شدن گلهای کف افزوده می گردید تا حدی که گروه از حرکت بازماند و داشتن قایق برای پیشروی بعدی لازم گردید . سپس گروه راه بازگشت را پیش گرفته و به بیرون غار پا گذاشت (عکس بازدید نزد مصطفی سلاحی موجود است) و مشغول گل زدایی از بدن و آماده کردن خود بودیم که مردی روستایی بعد از دیدن صحنه و چراغهای همراه پیش آمده و علت گلین بودن ما و وسائل همراه مارا پرسید . ابریشمی جریان وجود دریاچه زیر زمینی که آبش کشتزارهای روستا را آبیاری می کند شرح داد. در آخر آن مرد محترم اظهار داشت اشتباه آمدیده اید بیایید تا دهانه اصلی دریاچه را به شما نشان دهم. سپس مارا تا دهانه دهلیز تنگ و پر پیچ غار همراهی کرد و گفت مواظب باشید و با به داخل آب نگذارید که عمیق است و غرق خواهید شد و از ما قول گرفت که اگر دیر شد و به تاریکی برخوردیم به خانه اش برویم و خدا حافظی نموده و رفت. ما هم چراغها را روشن کرده و با تلاش بسیار دهلیز را عبور نموده و به یک باره وارد فضای سرد و عظیم اولین تالار دریاچه ای شدیم. بعد از مطالعه و برآورد وضعیت به سوی کانال سنگچین شده خروجی آب رفتیم و بعد از پرش از کانال دست ساز انتقال آب به گشت و تماشای سنگهای غار پرداخته و به لب اولین دریاچه رسیدیم. و مدت یک ساعت جستجو کردیم تا فکر راهی برای عبور از دریاچه پیدا کنیم که موفق نشدیم.

پس از مشورت طبق پیشنهاد حسن ابریشمی راهی ترک غار و رفتن به شهر شدیم. در بازگشت تمام گفتگوی ما در مورد چگونه گذر کردن از دریاچه غار بود. بعدها تعریف و تبلیغ ما در مورد هر دو غار و زیبایی های آنها در بین رفقای کوهنوردوکوهنوردان همدان بازدیدها از این غار شروع شد به طوری که در پاییز سال 1339 گروه بزرگی مرکب از حسن ابریشمی ، محسن باقریه ، سید محمد حسینی ، جلال مهذب ، ابولقاسم سوزنچی ، امیر سوزنچی ، حسن قیری ، یحیی اسدی ، علی اصغر ذکریان ، خان احمدی ، علی عظیمی (راننده) ، اکبر سلاحی روانه بازدید از غار گردیدند ( عکس بازدید نزد آقای محسن باقریه موجود است) پس از ورود به غار و گذر از کانال آب رسان دریاچه تا لب دریاچه پیشروی نموده و راه گروه وسیله آب بسته شد نگارنده به امید یافتن راهی در طرف دیگر دریاچه با موافقت دیگران طنابی به کمر خود بسته و عرض دریاچه را به ساحل مقابل آن شنا نموده و پا به ساحل دیگر گذاشتم اما هر چه ساحل را گردیدم راهی برای پیشروی از خشکی نیافتم و بنا به پیشنهاد جمع دیگر بار عرض دریاچه را شنا کرده و به جمع پیوستم. البته گروه بی حرکت نایستاده بود و در دسته های چند نفری دنبال راهی در خشکی بودند که یافت نشد و نظر جمع این شد که باید قایقهایی ساخته شود و با استفاده از آنها دریاچه را به پیمایند. سال 39 و 40 به پایان رسید و دریاچه های داخلی غار کوهنوردان را برای بازدید به سوی خود می خواندند. تا اینکه در سال 41 آقای عربعلی شروه طرح قایقهای کوچک دو نفر را ریخت کف قایقها از تعدادی داریکه نسبتاً کوتاه که قابل حمل در پیچهای دهلیز ورودی باشد بعلاوه چند تکه تخته که همگی وسیله طناب بهم وصل می شدند و روی سه تیوب یکی در جلو و دو تا د رعقب برای جلوگیری از واژگونی بسته می شدند. اولین بار این قایقها مورد استفاده عربعلی شروه ، فریدون اسماعیل زاده ، فریدون آستانه و مصطفی سلاحی قرار گرفتند و آنها توانستند مسافت حدود سیصد متر را با استفاده از قایقها داخل غار پیشروی نمایند. سپس قایقها برای استفاده همگانی کوهنوردان در اختیار کدخدای روستا قرار داده شد و کوهنوردان دیگر با استفاده از آنها به بازدید غار می رفتند. که نگارنده اطلاع دقیقی از جزئیات آن بازدیدها ندارد. به هر حال سال 42 فرا رسید و گروه بزرگی از کوهنوردان همدان که همگی با هم رابطه رفاقتی داشتند با استفاده از قایقهای پیش گفته بعلاوه تعدادی قایق دیگر که سیستم آنها استفاده از سه تیوپ بود یکی جلو و دو تا عقب اولین بر نامه طولانی درون غار را اجرا کردند که اسامی آنها آقایان : حسین والیزادگان ، حسین صناعی ، تقی ابریشمی ، اکبر سلاحی ، حسین پور مسلمی ، فریدون اسماعیل زاده ، رجب بختیاری ، محمد پرورن ، حسین سعیدیان ، فریدون معبودی ، صادق ابریشمی ، کاظم ابریشمی ، قاسم ابریشمی ، حسن ابریشمی روز پنجم مهر ماه 1342 غار را مورد بازدید قرار دادند و تعدادی دریاچه را پشت سر گذاشتند توضیح اینکه آقای عربعلی شروه به علت اشتغال معلمی در روستا نتوانست در این برنامه شرکت نماید. سرپرست برنامه مرحوم حسن ابریشمی بود خبر این بازدید در روزنامه ندای میهن به صاحب امتیازی آقای عبدالله حاجیلو و رئیس هیأت کوهنوردی همدان در روزنامه شماره 519 مورخ 10 مهر ماه 42 چاپ ش( سند شماره یک)

گفتنی است که آقای حسن ابریشمی سرپرست برنامه به مناسبت این بازدید طی نامه شماره 18923 مورخ 12/8/42 مورد تقدیر آقای قریب مدیر کل آموزش و پرورش وقت قرار گرفت (سند شماره 2)

با ساخته و آماده شدن تعدادی قایق که در خانه کدخدا نگهداری می شد و استفاده از نخ کشی های قبلی برای عبور از مسیرهای اصلی گردش در غار به شکل ساده ای درآمده بود و کوهنوردان همچنان که الوند را صعود می کردند غار علی سرد را هم بازدید می نمودند که برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بازدید ها به پیشکسوتان در قید حیات امروز مانند آقای محسن باقریه وهمچنین مصاحبه تلویزیونی مرحوم حسن ابریشمی وسید محمد حسینی آخرتی می توان مراجعه کرد. البته این بازدیدها بیشتر در سال 44 بود که گروه متحد کوهنوردی همدان در آنها سهم زیادی داشت اما به علت نداشتن گزارش بازدید ها و عکس مربوط به آنها از نوشتن گزارش آنها خود داری می شود. سال 45 وقت و فعالیت کوهنوردان همدان صرف ساختن پناهگاه کوهنوردی میدان میشان و سپس حفظ و نگهداری از آن شد. در سال 1346 برنامه پر سر و صدایی همراه تبلیغات و گزارش مطبوعاتی توسط سرهنگ یحیایی فرمانده پادگان همدان و رئیس اسبق فدراسیون کوهنوردی ایران اجرا شد. بدین قرار که نامبرده به همراه یک سرباز یکی از مسیرهای اصلی غار را مورد بازدید قرار داده و در انتهای بازدید کلاهش را به عنوان نشانی و مدرک رسیدن به آن نقطه لای سنگهای غار قرار می دهد و به سبب همراه نداشتن نخ و وسائل راهنما ، سرباز همراه لباسهای خود را در مسیر تکه پاره نموده و در جای جای غار قرار می دهند که برای بازگشت راه را گم نکنند و دچار سرگردانی نشوند سرهنگ یحیائی طی مصاحبه ای با یکی از روزنامه های کیهان یا اطلاعات به تاریخ دوم مرداد 1346 شماره 7191 اظهار می دارد یکی از مسیرها 1500 متر طول دارد و نیز می گوید در یکی از مسیرها آب فوران می کند که نشاندهنده اتصال دو غار سراب و علی سرد به هم می باشد.

(سند شماره 3) – این بازدید کاملاً مورد تأئید می باشد زیرا روزنامه شماره 7191 سرهنگ را بدون کلاه و سرباز همراهش را بدون لباس سوار بر قایق در ساحل دریاچه اول نشان می دهد البته سند شماره 3 بخش کاملی از روزنامه نیست که باید کامل آن را از آرشیو روزنامه دریافت کرد.

پیشروی سرهنگ یحیائی در داخل غار و توصیف ایشان از آب جهنده و سایر دیدنیهای درون غار سبب شد که کوهنوردان به اداره پناهگاه کمتر توجه نموده و فعالیتهای جدید را در داخل غار و شناسایی بیشتر آن انجام دهند. نگارنده در اینجا به بازدید هایی که خود مستقیماً در آنها شرکت داشته می پردازد و امید دارد رفقای دیگر کوهنورد که برنامه هایی به ویژه همراه کوهنوردان متوفایی که از انها نامبرده شده و همراه آنها بوده اند مشروحاً نوشته و در اختیار کوهنوردان قرار دهند در شهریور 46 گروهی از کوهنوردان که عبارت بودند از آقایان عربعلی شروه ، فریدون اسماعیل زاده ، حسین والیزادگان ، فریدون آستانه ، اکبر سلاحی با تهیه وسائل لازم مقدار کافی نخ مناسب تعداد چهل عدد بشقاب شماره گذاری شده برای مشخص کردن تالارها و نقاط مهم غار و مقدار زیادی تخته چوب کوچک برای نگهداری نخها بر روی آب مدت 18 ساعت غار را مورد بازدید و نشان گذاری قرار دادند و در اینجا باید متذکر شوم فعالیت آقای عبدالله حاجیلو رئیس هیأت کوهنوردی از اوایل سال 47 برای توریستی کردن غار شروع شد و در این سال دو نفر کارشناس از تهران به همدان آمدند که دو نفر از خبرگان غار آقای عربعلی شروه و حسین والیزادگان به عنوان راهنما آنها را به مدت هشت ساعت در بخشهای مختلف غار گرداندند که نظر مثبت آنها برای توریستی کردن غار روبرو شد و سپس فعالیت آقای حاجیلو با استفاده از کوهنوردان آقایان محسن باقریه اصغر افراشته ، آراسته و تعدادی دیگر که در بایگانی هیأت وجود دارد شروع گردید

توضیحات :

1- نامیدن غار با کلمه علیصدر اشتباه است زیرا طبق اسناد تاریخی که در کتاب رقبات نادری که نام روستا به جهت اخذ مالیات ثبت است علی سرد آمده و در نقشه های قدیمی هم روستا را علی سرد خوانده اند.

2- در برخی از نوشته ها از کشف غار صحبت شده باید دانست طبق اسناد قدیمی کتاب عجایب المخلوقات حکیم طوسی همدانی که حدود 900 سال پیش تألیف شده از وجود این غار صحبت شده و از آن گذشته در دوره قاجارها آب درون را با کندن کانال بیرون آورده اند.

3- مصاحبه تلویزیونی آقای حسن ابریشمی سند زنده ای جهت بازدیدهای اولیه از غار است.

مصطفی سلاحی مهر ماه 1391

آقای سلاحی درنامه ای که به مسئولین مربوطه نوشته باتوجه به اینکه دراکثر بازدیدهای غار علیصدر تا مقطع توریستی شدن آن شرکت داشته ام اعلام مینمایم تمامی کوهنوردان قدیمی ذکر سده از کاشفان این غار بوده اند وهیچ فرد وگروهی به تنهائی کاشف غار نبوده .کلیه کوهنوردان قدیمی افراد موثر اربازدیدها بوده ودراین مورد خود آ»ها قاضی بازدیدها میباشند وپس از تحقیق نوشتن نام آنها بر روی لوح سنگی جلوغار نوعی قدردانی از حرکت آنهاست. ۳۰مهر ۱۳۹۱

محمدپرورن یوسف نجائی وحسین والیزادگان از فعالین اواخر دهه سی وچهل

حسن ابریشمی بعداز محموداجل دومین کوهنورد پیشکسوت کوهنوردی همدان وبنیانگذار

سازمان کوهنوردی الوند همدان

وسرپرست اولین گروهی که وارد غار علیصدر شدند.

روحش شاد ویادش گرامی

مصطفی سلاحی مهر ۱۳۹۱ ---------------------------------------------------------------------------------------------------مطلب روزنامه ندای میهن مورخه ۵ مهرماه۱۳۴۲ بخش سند کتبی در جراید است که نشان می دهد یک گروه ۱۴ نفری با استفاده از کلکهای دست ساز چوب ُ طناب و تیوپ های باد شده ی اتومبیل روی آب پارو و نرده و تا .... متر پیشروی داشته اند. افراد بازدیدکننده آقایان : « حسین والیزادگان ، حسین صناعی ، تقی ابریشمی ، اکبر سلاحی (مصطفی) ، حسین پور مسلم ، فریدون اسماعیل زاده ، رجب بختیاری ، محمد پروران ، حسین سعیدیان ، فریدون معبودی ، صادق ابریشمی ، کاظم ابریشمی ، قاسم ابریشمی و حسن ابریشمی از غار سراب و علی سرد در منطقه ی مهربان بازدید نموده اند.» یادشان گرامی باد

پروانه کاظمی

پروانه کاظمی از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد ارتفاع جایی است که آدم‌ها ذات خود را نشان می‌دهند پروانه کاظمی پروانه کاظمی کوهنورد هیمالیانورد زادروز مهر ۱۳۴۹ محل زندگی تهران، ایران ملیت ایرانی تحصیلات لیسانس ریاضیات پیشه کوهنورد هیمالیانورد سال‌های فعالیت از ۱۳۸۴ وبگاه http://peakbutterfly.com پروانه کاظمی کوهنورد ایرانی است که به صورت مستقل چندین قله هشت هزار متری جهان را فتح کرده[۱][۲] و نخستین زن در جهان است که در طول یک فصل، صعودی موفقیت‌آمیز به دو قله اورست و لهوتسه داشته است.[۳] وی با صعود به این دو قله در مدت یک هفته توانسته رکورد جهانی را کسب کند. پروانه کاظمی نخستین زن کوهنورد ایرانی است که قله‌های موستاق آتا، ماناسلو، اما دابلام، لهوتسه و ماکالو را صعود کرده و نخستین زن ایرانی به‌شمار می‌رود که به طور مستقل اورست را صعود کرده است.[۴] ۱ زندگی شخصی ۲ تمرینات ورزشی ۳ صعودها ۴ رکوردها ۵ جستارهای وابسته ۶ منابع ۷ پیوند به بیرون زندگی شخصی پروانه کاظمی متولد سال ۱۳۴۹ در شهر تهران است. او در سال ۱۳۶۷ با رتبه ۲۰۰ در رشته ریاضی دانشگاه صنعتی شریف قبول شد و متأهل است.[۵] پروانه کاظمی قبل از کوهنوردی مدتی معرق کاری می‌کرده‌است و مدتی هم بدمینتون بازی می‌کرده است.[۵] به گفته خودش، یکی از بهترین خاطره‌های زندگی کوهنوردیش، دعوت به جشن تولد هفتاد سالگی رینولد مسنر، در تابستان ۲۰۱۴ بوده است.[۵] تمرینات ورزشی[ویرایش] پروانه کاظمی تمرینات بدنسازی منظمی دارد. مسافت‌های طولانی را می‌دود و به صورت منظم روزی دو ساعت تا دو ساعت نیم تمرین جدی در خانه دارد. ۱۰ کیلومتر دو روی تردمیل، شنای قدرتی و تمرینات کششی بخشی از فعالیت‌هایی است که او برای آمادگی بدنی انجام می‌دهد. وی هفته‌ای یک بار به کوهستان می‌رود و در زمستان بیشتر توچال را صعود می‌کند. معمولاً کوهنوردی و ورزش‌های آمادگی وی انفرادی است.[۵] صعودها[ویرایش] ۱۳۸۹ موستاق آتا در چین با ارتفاع ۷۵۴۶ متر ۱۳۹۰ ماناسلو هشتمین قله دنیا با ارتفاع ۸۱۶۳ متر (نخستین زن ایرانی و سومین کوهنورد ایرانی صعودکننده) ۱۳۹۰ اما دابلام با ارتفاع ۶۸۵۶ متر (نخستین زن ایرانی و سومین کوهنورد ایرانی صعودکننده) ۱۳۹۲ اورست و لهوتسه (به‌ترتیب اولین و چهارمین قله دنیا با ارتفاع ۸۸۴۸ و ۸۵۱۶ متر) در یک هفته و یک تلاش برای صعود (رکورد جهانی به عنوان نخستین زن کوهنورد) ۱۳۹۲ کانگچن جونگا سومین قله بلند دنیا با ارتفاع ۸۵۸۶ متر (صعود تا ارتفاع ۸۲۰۰ متر، بدون فتح قله) ۱۳۹۳ دائولاگیری هفتمین قله دنیا با ارتفاع ۸۱۶۷ متر (صعود تا ارتفاع ۷۲۵۰ متر، بدون فتح قله) ۱۳۹۴ ماکالو پنجمین قله جهان با ارتفاع ۸۴۸۵ متر (صعود ناتمام به دلیل زمین‌لرزه ۲۰۱۵ نپال) ۱۳۹۵ ماکالو پنجمین قله جهان با ارتفاع ۸۴۸۵ متر (فتح قله و صعود بدون اکسیژن کمکی تا ارتفاع ۷۶۰۰ متری) ۱۳۹۶ دائولاگیری هفتمین قله دنیا با ارتفاع ۸۱۶۷ متر[۶] رکوردها نخستین کوهنورد زن ایرانی فاتح موستاق آتا، ماناسلو، اما دابلام، لهوتسه و ماکالو نخستین کوهنورد زن مستقل ایرانی فاتح اورست نخستین کوهنورد سال ۲۰۱۲ بر روی اورست نخستین کوهنورد زن صعودکننده به اورست و لهوتسه طی یک فصل و یک هفته در دنیا[۷] پروانه کاظمی حامدسلمانی پروانه کاظمی هیمالیانورد مشهور ایرانی است که توانست نام خود را به عنوان اولین زنی که در مدت یک هفته هم به اورست و هم به لوتسه صعود کند، در جهان ثبت کرد. وی تا کنون 4 صعود موفق و تعدادی تلاش ناموفق به قله بالای هشت هزار متری دنیا داشته‌است. زندگی شخصی پروانه کاظمی متولد سال 1349 در تهران است. او از دوران نوجوانی کار می کرد و به گفته خودش خوب روزی را به خاطر دارد که از زیرزمین تولیدی که در آنجا مشغول به کار بود به کیوسک روزنامه فروشی رفت تا در بین اسامی قبول شدگان کنکور دنبال نام خودش بگردد. سال 1367 با رتبه 200 در رشته ریاضی دانشگاه صنعتی شریف قبول شد و اکنون 25 سال است که ازدواج کرده‌است. پروانه کاظمی قبل از کوهنوردی مدتی معرق کاری می‌کرده‌است و بسیار از استادش راضی بوده‌است. زمانی که استادش از ایران میرود، لذت معرق برایش کم می‌شود و دیگر کار نمی‌کند. قبل از کوهنوردی هم سال‌ها بدمینتون بازی می‌کرده‌است و حتی عضو انجمن بدمینتون بانوان هم بوده‌است ولی به گفته خودش به دلیل حاشیه‌های این انجمن این ورزش را نیز رها کرده‌است. پروانه معتقد است که کوه هم برای او همین است و تمام تلاشش را میکند که کوهنوردیش آلوده حواشی نشود. نمیداند تا چه زمانی هیمالیانوردی را ادامه خواهد داد ولی مطمئن است تا زمانی که از آن لذت می‌برد به هیمالیا خواهد رفت. یکی از بهترین خاطره های زندگی حرفه‌ایی پروانه کاظمی به گمان خودش، دعوت شدن به جشن تولد هفتاد سالگی رینولد مسنر، در تابستان 2014 است؛ مسنر ایتالیایی اولین کوهنوردی است که تمام 14 قله هشت هزار متری دنیا را صعود کرده است. در این جشن کوچک، فقط تعداد معدودی از بزرگترین چهره های کوهنوردی دنیا در آن حضور داشتند. در این محفل نام نسیم عشقی، بهترین زن دیواره نورد و زهره عبدالله خانی، بهترین زن یخ نورد ایران هم در جمع کوهنوردان خارجی مطرح بوده است. هیمالیا در نگاه پروانه کاظمی پروانه کاظمی اعتقاد دارد که هیمالیانوردی فقط ورزش نیست، بلکه فراتر از ورزش است و حتی شاید دیوانگی و نوعی ماجراجویی است.از همه مهمتر هیمالیانوردی یک شیوه متفاوتی از زندگی است. پروانه معتقد است که خیلی‌ها به هیمالیا می روند ولی زود دلسرد می شوند چون این شیوه زندگی را نمی پذیرند ولی او می‌گوید که من دوستش دارم؛ عاشقش هستم. حتی وقتی به شهر برمی گردم در حال صعود ذهنی مسیرهای هیمالیا هستم. یکی از بزرگترین لذت‌‌های کاظمی کتابخوانی در هیمالیاست. زمانی که ممکن است 20 تا 30 روز به دلیل شرایط جوی نامناسب در کمپ‌ بمانی و خبری از اینترنت و لپ تاپ نیست، کتاب است که به کمک پروانه می‌آید. تمرینات ورزشی پروانه کاظمی تمرینات بدنسازی منظمی دارد. مسافت‌های طولانی را می‌دود و روزی دو ساعت تا دو ساعت نیم تمرین جدی در خانه دارد. 10 کیلومتر دو روی تردمیل، شنای قدرتی و تمرینات کششی بخشی از فعالیت‌های اوست. تمرینات ورزش‌اش را در خانه انجام مید‌هد چرا که هم هزینه باشگاه‌های ورزشی زیاد است و هم مدت زمان رسیدن به آن‌ها برای او به صرفه نیست. او از نبود فضای مناسب دویدن و دوچرخه سواری در تهران ناراضی است و افسوس شهر‌های اروپایی را می‌خورد. پروانه معمولا تنها و بدون موسیقی ورزش می‌کند و دیگر به این سبک عادت کرده‌است. هفته‌ایی یک مرتبه به کوهستان می‌رود و در زمستان بیشترتوچال را صعود می‌کند، مانند ورزش‌های آمادگی کوهنوریش نیز معمولا انفرادی است. هزینه‌ها هزینه‌های برنامه‌های هیمالیانوردی بسیار بالاست. به طور متوسط برای هر برنامه بدون در نظر گرفتن تجهیزات، 20 هزار دلار نیاز است. کاظمی بیشتر هزینه‌هایش را خودش و همسرش تامین می‌کنند و از گرفتن اسپانسر در ایران نا امید شده‌است. البته شرکت تولید لوازم کوهنوردی دویتر آلمان و شرکت کفش بستارد اسپانیا معمولا از او در صعود‌هایش حمایت می‌کنند. رکوردها بیشتر رکوردهای پروانه کاظمی مربوط به نخستین خانم ایرانی است که بر فراز قله‌ها ایستاده است. ولی دو رکورد وی جهانی است. در مورد قله اورست این موضوه که اولین نفری که هر سال به این قله صعود می‌کند کیست، در دنیا اهمیت دارد. در سال 2012 پروانه کاظمی نخستین کوهنوردی بود که اورست صعود کرد که بازتاب رسانه ای گسترده ای در نپال و کشورهای اروپایی و آمریکا داشت. رکورد دیگر وی مربوط به صعود پیاپی به قله‌های اورست و لوتسه در طی یک فصل و با فاصله یک هفته است. این نخستین باری بود که یک کوهنورد خانم در دنیا موفق به رسیدن به چنین رکوردی می‌شد. صعودهای بالای 4000 متر و 5000 متر در ایران و دیگر کشورها دماوند بلندترین قله ایران (5609 متر) تمامی فصل‌ها و مسیرهای سخت، قله کازبک (5047 متر) گرجستان مون بلان (4810 متر) بلندترین قله آلپ و دیگر قله‌های بالای 4000 متری آلپ، علم کوه، سبلان، تخت سلیمان، قاش مستان، آزادکوه، خلنو قله Grossglockner بلندترین قله اتریش صعودها برون مرزی بالای 6000 متری تابستان 1389؛ صعود به قله موستاق آتا چین (7546 متر) به عنوان اولین زن ایرانی بهار 1390؛ صعود به قله ماناسلو، هشتمین کوه بلند جهان (8163 متر) به عنوان اولین زن ایران پاییز 1390؛ صعود با روش آلپی به قله آمادابلام (6812 متر) به عنوان اولین زن ایرانی آمادابلام به تایید بسیاری، زیباترین کوه جهان است. آما به زبان نپالی یعنی مادر و دابلام نوعی گردن بند زنان. این کوه دو یال گسترده به طرفین دارد که مانند تندیسی از یک مادر با آغوش گشوده به نظر می‌آید و یخچال معلق و بسیار خطرناکی بالاتر از کمپ سه که مثل گردنبندی بر سینه این مادر است. به همین دلیل این نام برای آن انتخاب شده است. پروانه کاظمی داستان صعود به این قله را اینگونه تعریف می‌کند: "دو روز قبل از رفتن، کف دستم با شیشه برید. بریدگی خیلی عمیق بود و پنج بخیه خورد، طوری که همسرم گفت سفرت را کنسل کن. دستم بخیه داشت ولی رفتم. به شرپایم هم چیزی نگفتم. مدام از او پنهان می کردم تا با جدیت صعودمان را دنبال کنیم. روند بهبود زخم در ارتفاع متوقف می شود... دستم خونریزی می کرد. وقتی در کمپ 3 پانسمان دستم را عوض می کردم، شرپا متوجه شد و گفت باید برگردیم اما قبول نکردم. آمادابلام کوهی فنی است و مرتب با تبر یخ و ابزار فنی سر و کار داریم. با آسیب دستم شرایط سختی داشتم اما وقتی همه چیز تمام می شود، سختی هایش هم شیرین می شود؛ طوری که دلم می خواهد دوباره به این کوه زیبا و سرسخت صعود کنم." بهار 1391؛ صعود همزمان به قله اورست (بلندترین قله جهان 8848 متر) و قله لوتسه (چهارمین قله بلند جهان 8516 متر) به فاصله یک هفته به عنوان اولین کوهنورد خانم در جهان ماجرای این صعود از زبان پروانه کاظمی بدین شرح است: "لوتسه کنار اورست قرار دارد و معمولا اگر کسی بخواهد به هر دو صعود کند، بعد از صعود به اورست به بیس کمپ برمی گردد و بعد صعود به لوتسه را آغاز می کند ولی من زمانی که دور آخر صعود اورست را شروع می کردم برنامه داشتم که از کمپ 4 اورست، بدون بازگشت به بیس کمپ، به کمپ 4 لوتسه بروم و شرپایم هم موافقت کرد. یعنی تمام مسیر را بالای ارتفاع هشت هزار متر طی کردیم. وقتی به کمپ 4 لوتسه رسیدم کاملا توان و انرژی داشتم که با یک شب استراحت قله لوتسه را صعود کنم ولی کمی قبل از ما هوا خراب شده بود و 10 کوهنورد در مسیر اورست کشته شده بودند. ما مجبور شدیم در کولاک وحشتناکی به سمت پایین کوه حرکت کنیم و به کمپ 2 بیاییم. به دلیل طوفان و کولاک چهار روز در کمپ 2 ماندیم، در حالی که تعدادی از کشته شدگان از دوستانم بودند و یکی یکی خبر کشته شدنشان را می شنیدم. وضعیت روحی و روانی بسیار نامساعدی داشتم. صدای مداوم هلیکوپترهای امداد و نجات و خبرهایی که لحظه به لحظه به ما می رسید حالم را دگرگون می کردم. چهار روز اصلا نخوابیدم. با اینحال بعد از چهار روز صعود را شروع کردم و مستقیما از کمپ 2 به کمپ 4 رفتم و روز بعد قله را صعود کردم. موفق شدم." بهار 1392؛ صعود تا ارتفاع 8200 متری قله کانچن چونگا، سومین کوه بلند جهان 8586 متر به عنوان اولین تلاش یک زن ایرانی وی درباره صعود به کانچن جونگا اینگونه می‌گوید که: "در مسیر صعود قله کانچن جونگا به دلیل عفونت شدید گلو ساعت یک نصفه شب در چند صد متری قله تصمیم به برگشت گرفتم و متاسفانه شرپایی (راهنمای محلی) که همراهم بود با من نیامد. به تنهایی از ارتفاع هشت هزار متری تا بیس کمپ را یکسره آمدم؛ مسیری که در حالت عادی سه روز طول می کشد. از شکاف های عمیق و مسیرهای خطرناک رد می شدم. خطرات جدی هم برایم پیش آمد اما خوشبختانه به خیر گذشت. در چنین شرایطی اصلا امکان عکاسی وجود ندارد، تنها بحث حفظ جان است و دیگر هیچ. کانچن جونگا از زیبایی حرف ندارد. اطرافت پر از کوه ها و یخچال های غول پیکر است. از بالای هشت هزار متر وقتی در حال انجماد هستی سوسوی چراغ های یک شهر (دارجیلینگ هند) را می بینی، جایی که مردم در خانه های گرم شان هستند و تو تنها آن بالای بالیی و در حال انجماد. این اتفاق نادری است که در دیگر ارتفاعات هشت هزار متری نمی افتد. در کانچن جونگا تا هشت هزار و دویست متر بالا رفته بودیم اما به دلیل کُندی همراهانم دو بار مجبور به بازگشت شدم. بار سوم در ارتفاع حدود هشت هزار متری گلویم عفوت شدید کرد تا حدی که نمی توانستم نفس بکشم و تصور می کحردم دستاه اکسیژنم خراب شده؛ در حالی که دستگاه درست کار می کرد. از ساعت شش عصر تا یک نصفه شب با همین وضع یعنی تقریبا بدون اکسیژن بالا رفتم ولی دیگر نمی توانستم ادامه بدهم. بین این دنیا و آن دنیا بودم. زنده بودم ولی می فهمیدم در حال یخ زدن هستم. به شرپا گفتم که برگردیم پایین و تازه اینجا بود که دعوایم با شرپا شروع شد. او می خواست برای گرفتن انعام بیشتر هر طور شده مرا تا قله ببرد. می گفت �تو می توانی، من مطمئنم�. در نهایت هم با من نیامد و گفت که می خواهد منتظر دوستش بماند و با او برگردد. من با همان حال، تنها برگشتم پایین. یک جایی داخل شکاف بزرگی افتادم و بالاخره خودم را به کمپ 2 رساندم. آنقدر خسته و بیمار بودم که با خودم می گفتم همین جا بمان و استراحت کن اما دوباره به خودم نهیب زدم: �پروانه، حالت خوب نیست. باید خودت را به پایین برسانی. تنبلی نکن. ادامه بده�. نماندم. تا بیس کمپ رفتم و همان شب بهمن کمپ 2 را نابود کرد... اگر مانده بودم الان اینجا نبودم." بهار 1393؛ صعود تا ارتفاع 7300 متری کوه دائولاگیری، هفتمین کوه بلند جهان 8167 متر به عنوان اولین تلاش یک زن ایرانی تابستان 1393؛ صعود به پنج قله بلند رشته کوه آلپ در کشورهای ایتالیا، فرانسه، سوییس، آلمان و اتریش بهار ۱۳۹۴ صعود تا ارتفاع 6400 متری قله ماکالو پنجمین قله جهان ۸۴۸۵ متر که به دلیل زمین‌لرزه نپال ناتمام ماند. بهار ۱۳۹۵ صعود قله ماکالو پنجمین قله جهان ۸۴۸۵ متر بدون استفاده اکسیژن کمکی تا ارتفاع ۷۶۰۰ متری. ۱۳۹۶دائولاگیری هفتمین قله دنیا با ارتفاع ۸۱۶۷ متر[۶] مطالب فوق تماما نقل است.(حامد سلمانی). دانشنامه آزاد ویکیپیدیا) با اجازه این موفقیت های بزرگ را به خانم پروانه کاظمی عزیز وبه همسر صبورش وجامعه کوهنوردی ایران صمیمانه تبریک عرض مینمایم. نعمت اخضری 14 خرداد 1396 برچسب‌ها: پروانه کاظمی

یکشنبه چهاردهم خرداد ۱۳۹۶ | آرشیو نظرات

در مورد نوروز

در مورد نوروز

نوروز سال1400

​

 47 مین سالگرد صعود اولین هیمالیا نورد ایرانی به قله مانسلو

چهل وهفتمین سالگرد صعود اولین ایرانی به قله مانسلو

محمد جعفر اسدی نخستین کوهنورد هشت هزارمتری ایران است که همراه با کاگی یاما در قالب تیم مشترک ایران و ژاپن قله ۸۱۶۳ متری مانسلو را در ۲۰ مهر سال ۱۳۵۵ صعود کرد. تیم ایران متشکل از هشت کوهنورد به سرپرستی تیمسارمحمد خاکبیز راهی این برنامه شده بود.

اسدی کوهنورد همدانی دوره های کوهستانی ارتش را در سالهای ۵۱ و ۵۲ گذراند و به مدت سه ماه در دوره های کوهنوردی ارتش ایتالیا آموزش دیده بود. یادشان گرامی و امیدواریم همیشه سلامت باشند و ما نیز به ایشان را صمیمانه تبریک می گوئیم.

با تلاش آقای فواد رضا پور از دوستان عزیز خودم شماره تیمسار محمد جعفراسدی همشهریم را پیدا کردیم. ایشان اولین کوهنورد ایرانی که در تاریخ 1355/7/20 به همراه کاگی یاما از ژاپن موفق به صعود به قله 8163 متری مانسلو شده بودند که در تاریخ 15شهریور 1391 در هنگام اجرای صعود به قله الوند موفق شدیم ایشان را در همدان ملاقات کنیم و قول همراهی برنامه بعدی را از ایشان بگیریم.

در تاریخ 20/7/1391 به مناسبت سالگرد صعود ایشان با هماهنگی قبلی با هیئت کوهنوردی ارتش ایشان افتخار دادند و در برنامه صعود به هزار مسجد ما را همراهی و در مشهد مقدس در هتل و قطار با ایشان مصاحبه ای انجام دادیم.

خلاصه ای زندگی استاد محمد جعفر اسدی

محمد جعفر اسدی را حتما” می شناسید اولین هیمالیانورد ایران ، عضو تیم شناسائی مسیر دائولاگیری در سال ۱۳۵۳ ، فاتح ماناسلو( ۸۱۶۳ متر ) در پائیز سال ۱۳۵۵ (در این صعود شادروان جلال رابوکی نیز وی را همراهی می کرده) و عضو تیم مشترک ایران و چین در تلاش تمرینی روی قله اورست تا ارتفاع ۷۵۰۰ متر در سال ۱۳۵۷ که با وقوع انقلاب صعود به این قله تحقق نیافت.

این پیشتاز هیمالیانوردی در ایران صاحب سه فرزند است ، دو دختر و یک پسر ، دختر بزرگ ایشان در حال تحصیل در مقطع فوق لیسانس هستند و اواخر سال گذشته ازدواج کردند ، دختر کوچک وی در رشته علوم تجربی دبیرستان در زمره محصلان تیزهوش قرار دارد و پسر ایشان وکیل پایه یک دادگستری می باشند ، همسر نیز خانه دار می باشند و این خانواده خوشبخت و موفق در کوی متخصصین همدان گذران زندگی می کنند ، این گزارش سال گذشته برای هیئت کوه نوردی ستاد مشترک ارتش تهیه شده و من افتخار داشتم که آن را معرفی نمایم ، نه اینکه نخواهند این اطلاعات گرانبها را در اختیار ما قرار دهند ، سرباز وطن با روی گشاده ، لحنی مهربان و صمیمانه در این ارتباط با ما همکاری داشتند و ما دست ایشان را می بوسیم ، امیدواریم حداقل امسال که برای دومین بار مسابقات آسیائی صعودهای ورزشی در استان همدان برگزار می شود ، جوائز قهرمانان به دست این پیشکسوت پرافتخار بین آنها توزیع شود و امیدواریم قدر این چهره های درخشان را بیشتر بدانیم . از آنها یاد کنیم و از تجربیات گرانبهای آنها بهره مند شویم. قول دادیم که هیچگونه ویرایش ودخل و تصرفی در مفاد این گزارش انجام ندهیم :

نام : محمد جعفر نام خانوادگی : اسدی نام پدر : هاشم

در تاریخ 15/6/1324 در دره ییلاقی عباس آباد و دامنه الوند کوه (همدان) دیده به جهان گشوده .در سال 1346 وارد دانشگاه افسری شده و در سال 1349 با درجه ستوان دومی و رسته پیاده فارغ التحصیل ودوره مقدماتی را در شیراز به مدت یک سال سپری و در سمت فرماندهی دسته گروهان سوم آموزشگاه گروهبانی در تهران مشغول انجام وظیفه گردیدم.

در سال 1350 دوره تکاور را در تهران و در سال 1351 دوره چترباز را در هوابرد شیراز گذرانیدم.

از تاریخ 15/6/1353 الی 5/9/1353 دوره کوه نوردی را در ارتش ایتالیا در شهر آئوستا گذرانیده و در طول مدت مذکور به قلل گرند پارادایس ، تورن ، تورینو ، جیمادیجی و سوزنیهای : جانته دگانته و جولیا ، صعود کرده و صعود به مون بلان به علت شرایط بد جوی عملی نگردید.

در تابستان سال 1352 آقای جان کاگه یاما از کوه نوردان ژاپنی در دیواره علم کوه دچار سانحه گردید و اقدامات به موقع و سریع مسئولین پناهگاه و کوه نوردان ایرانی حاضر در منطقه و انتقال وی به محل مناسب و اعزام هلی کوپتر نظامی از سوی فدراسیون کوه نوردی کشور و حمل وی به بیمارستان نیروی هوایی در تهران ، موجبات نجات وی که دچار شکستگی از ناحیه سر و خون ریزی شدید شده بود را فراهم و پس از معالجات لازم نامبرده با سلامت کامل به ژاپن برگشت.

اقدامات سریع ، موثر و مفید فوق الذکر موجبات رضایت ، خرسندی و تقدیر مسئولین کمیته کوه نوردی ژاپن از مسئولین ایرانی و در نهایت صعود مشترک کوه نوردان ایرانی و ژاپنی به هیمالیا را فراهم نمود و به منظور آشنایی کوه نوردان ژاپنی و ایرانی و آمادگی آنها برای صعود مشترک اقدامات زیر به عمل آمد :

در نیمه اول اسفند سال 1353 همراه تعدادی از کوه نوردان ژاپنی و ایرانی در صعود مشترک به قله دماوند شرکت نمودم

در نیمه دوم اسفند 1353 به همراه آقای ناصر رستمی از مربیان با سابقه کوه و اسکی کشور با آقایان تامورا وکاگه یاما از ژاپن به نپال عزیمت و قله دائولاگیری به ارتفاع 8167 متر را شناسایی و در اردیبهشت سال 1354 به ایران برگشتیم.

پس از بررسی های لازم و کافی مسئولین کوه نوردی دو کشور ، صعود مشترک به قله ماناسلو به ارتفاع 8156 متر در پاییز سال 1355 را اعلام نمودند.

لازم به ذکر است صعود به ارتفاعات هیمالیا به علت ریزش باران های موسمی (منطقه ای) در طول سال فقط در بهار و پائیز عملی بوده و صعود در فصل بهار به جهت بلند بودن روزها و داشتن زمان طولانی تر ، موفقیت آمیزتر بوده و قله ماناسلو در فصل پائیز تا صعود مشترک ایران و ژاپن هرگز سرتسلیم فرود نیاورده بود بود و صعود فوق الذکر برای اولین بار در فصل پائیز صورت گرفت و به عنوان یک رکورد جهانی ثبت گردید.

اعضاء تیم ایران عبارت بودند از آقایان :

1- امیر سرتیب محمد خاکبیز ، سرپرست تیم مشترک

۲- شادروان مختار مهدیزاده مسئول فنی تیم ایران

۳- شادرون جلال رابوکی (فروزان) عضوتیم

۴- شادروان علی محمدپور ، عضو تیم

۵- قاسم دادفرمای ، عضو تیم

۶- محمد بهزادی ، عضو تیم

۷- یوسف هندی ، عضو تیم

۸- محمد جعفر اسدی ، عضو تیم

اعضاء تیم مشترک ایران و ژاپن عبارت بودند از آقایان :

۱- امیر سرتیب محمد خاکبیز ، سرپرست تیم مشترک

۲- نوبویوشی تامورا ، سرپرست و مسئول فنی تیم ژاپن

۳- شادروان مختار مهدیزاده مسئول فنی تیم ایران

۴- مسانوایجی یاما ، عکاس و خبرنگار

۵- شادرون جلال رابوکی (فروزان) عضوتیم

۶- کی میو شی می زو ، پزشک و جراح

۷- شادروان ولفگانگ گورتر(آلمانی) ، فیلمبردار

۸- هیروشی کی مورا ، عضو تیم

۹- شادروان علی محمدپور ، عضو تیم

۱۰- جان کاگه یاما ، عضو تیم

۱۱- قاسم دادفرمای ، عضو تیم

۱۲- نوریاشی سوگا ، عضو تیم

۱۳- محمد بهزادی ، عضو تیم

۱۴- تسویوشی کازاما ، عضو تیم

۱۵- یوسف هندی ، عضو تیم

۱۶- محمد جعفر اسدی ، عضو تیم

پرسنل استخدامی از کشور نپال :

۱- افسر رابط از وزارت امور خارجه کشور نپال ، یک نفر

۲- سرپرست پرسنل استخدامی از کشور نپال با عنوان سردار ، یک نفر

۳- معاون سردار ، یک نفر

۴- شرپا(کوهنورد نپالی) ۲۵ نفر

۵- آشپز ، ۴ نفر

۶- پستچی ، ۲ نفر

۷- گروه باربران در بازگشت از قرارگاه اصلی ، ۲۰۰ نفر

وزن تجهیزات و پوشاک انفرادی اعضاء و پرسنل استخدامی نپال (منهای باربران) تجهیزات فنی لازم برای مسیر کمپ های راهپیمایی ، چادرهای مسیر و کمپ های ششگانه ، تجهیزات پزشکی ، مواد غذایی لازم برای راه پیمایی در رفت و برگشت وکمپ ها ، نوشت افزار و تمامی اقلامی که برای زیست بیش از دو ماه در کوهستان ضرورت داشت ، 15 تن گردیده و این مقدار بار در جعبه های 5 تا 30 کیلوگرمی با علامت گذاری محل استفاده در کمپ های معین در اوزان 30 کیلوگرمی جهت حمل به باربران تحویل می گردید.

به منظور انجام کارهای مقدماتی تیم مشترک در کاتماندو در تاریخ 3/5/1355 همراه شادروان جلال رابوکی به کاتماندو پرواز و از سوی کشور ژاپن نیز آقایان کاگه یاماوایچی ها به پایتخت نپال وارد و بقیه اعضای تیم مشترک در تاریخ 15/5/1355 به گروه های پیشرو ملحق گردیدند.

در مدت 10 روز اعضای تیم مشترک کارهای اداری ، استخدام پرسنل نپالی ، جداسازی وتفکیک بارها و مقدمات حرکت را فراهم و درتاریخ 25/5/1355 کاروان از محلی به نام تریسولی بازار، به حرکت درآمده و پس از 19 روز راهپیمایی در تاریخ 12/6/1355 به آخرین دهکده واقع در مسیر به نام سما ، وارد و در مدت 4 روز انتخاب محل قرارگاه اصلی و آماده سازی آن عملی گردید. کارعملی کوهنوردی از روز 16/6 شروع و راه سازی ، هم هوایی ، انتخاب محل کمپ ها ، زدن کمپ ها ، انتقال تجهیزات و مواد خوراکی لازم به کمپ های مختلف ادامه یافته و به ترتیب کمپ های 1-2-3و4 در ارتفاعات 4920 – 5780- 6300و 6900 متری تا تاریخ 15/7 برقرار گردید.

روز 16/7 سرپرستان و کلیه اعضای ایرانی و ژاپنی در کمپ 2 در ارتفاع 5780 متری گردهم آمده و اولین نفرات حمله به قله را انتخاب و روز 17/7 پس از بوسیدن قرآن مجید و عبور از زیر پرچم های سه کشور (ایران – ژاپن و نپال) به کمپ 3 رفته و روز بعد 18/7 به سمت کمپ 4 حرکت کرده و بامداد روز 19/7 اکیپ حمله با کمک و همراهی شادروان جلال رابوکی از ایران و آقایان سوگا و کازاما از ژاپن و تعدادی از شرپاها تجهیزات لازم برای آخرین کمپ را به ارتفاع 7650 متری منتقل و پس از استقرار چادر قرمز رنگ آخرین کمپ ، گروه سه نفره حمله (آقایان جان کاگه یاما از ژاپن ، پسنگ شرپا از نپال و محمد جعفر اسدی از ایران) به استراحت پرداخته وبقیه پرسنل به کمپ 4 برگشتند.

با توجه به شناخت ژاپنی ها از وضعیت مسیر و فاصله تا قله قرار بود ساعت 30/4 بامداد 20 مهر حرکت کرده تا حدود ساعت 30/12 به قله رسیده و بتوانیم پس از صعود خود را به کمپ 4 رسانیده و توسط سایر اعضاء به اصطلاح تر و خشک شویم ، لیکن شدت طوفان در ساعت 30/4 بحدی بود که امکان حرکت به سوی قله وجود نداشت و با هماهنگی سرپرست تیم مشترک و مسئولین فنی دو تیم ، گروه حمله در چادر منتظر تغییر وضعیت هوا تا ساعت 30/8 شده و سپس به جهت وضعیت خاص مسیر(شیب تند یخی) با طناب به یکدیگر متصل و شروع به حرکت کردیم ، حرکت گروه در گرده کند بود و با توجه به از دست دادن 4 ساعت از زمان صعود ، به آقای کاگه یاما گفتم از طناب خارج شده و با سرعت بیشترحرکت را ادامه دهیم در غیر اینصورت رسیدن به قله عملی نیست ، ایشان خطر بدون حمایت حرکت کردن را متذکر شد و من هم بعلت نداشتن زمان کافی برای رسیدن به قله بالاخره از طناب خارج شده و بصورت انفرادی حرکت را ادامه دادم.

اکسیژن کپسول های مورد استفاده هر سه نفر در ساعت حدود 12 به پایان رسید و این در حالی بود که به ارتفاع 8000 متر رسیده بودیم و افزایش ارتفاع و عدم استفاده از اکسیژن حرکت را مشکل تر می کرد.

در ساعت 30/16 یعنی 4 ساعت دیرتر از برنامه پیش بینی شده به قله رسیدیم ، مجدد با طناب به یکدیگر متصل شده و ابتدا آقای پسنگ شرپا از نپال با حمایت و باپرچم های سه کشور به قله رفته و از او عکس و اسلاید گرفته و سپس من در قله قرار گرفتم و پس از پایین آمدن من آقای کاگه یاما در رأس قرارگرفت و در این دقایق شدت طوفان و سرمای هوا بحدی بود که علیرغم داشتن 2 دوربین فیلمبرداری امکان تهیه فیلم میسر نشد و با بی سیم صعود به قله را اطلاع دادیم.

به علت نزدیک بودن مونسون (فصل ریزش برف و بارانهای موسمی) و تغییرات شدید هوا در ارتفاعات بالا و پیروزی بدست آمده ، اعزام گروه بعدی را صلاح ندانسته و تصمیم گرفته شد تیم مشترک برای بازگشت به کاتماندو آماده شود.

روز 22/7/1355 به قرارگاه اصلی برگشته و مقدمات حرکت به سمت تریسولی بازار طی 5 روز فراهم و در همین مدت تعدادی از اعضای ایرانی ، ژاپنی و شرپاها یک گردش تفریحی در مناطق اطراف نموده صبح روز 29 مهر ماه قرارگاه اصلی را با تعداد 200 باربر ترک و 11/8 به کاتماندو وارد و روز 16 آبان ماه هیئت ایرانی به همراه شادروان گورتر(فیلمبردار) و آقایان تامورا ، کاگه یاما وایچی یاما به دهلی نو پرواز و بقیه اعضای ژاپنی عازم توکیو گردیده و تیم ایران و همراهان روز 18/8/1355 وارد تهران گردید.

پس از صعود به قله ماناسلو بنیاد هیمالیای فدراسیون کوه نوردی کشور به دنبال بدست آوردن مجوز صعود به قله اورست از کشور نپال بررسی های لازم را بعمل آورد لیکن به علت واگذاری مجوز صعود به کشورهای مختلف اخذ این اجازه نامه تا چند سال آینده امکان پذیر نبود به همین علت بنیاد هیمالیا با مسئولین کوهنوردی کشور چین وارد مذاکره گردید و علیرغم نپذیرفتن درخواستهای صعود به اورست از راه چین ، تقاضای ایران موردموافقت چینی ها واقع گردید.

چینی ها پذیرفتند در بهار سال 1357 یک تمرین مشترک برای کوه نوردان دو کشور انجام پذیرد و روز 9/2/1357 هیئت 20 نفره ایرانی به سرپرستی سرتیب محمد خاکبیز عازم پکن گردید و روز 13/2 با هواپیما به شهر سی کاژه به ارتفاع 3900 متر و روز 16/2 با اتوبوس به شهرک دین ژی به ارتفاع 4200 متر رفته و روز 17/2 با کامیون در قرارگاه اصلی به ارتفاع 5080 متر استقرار یافتیم. فدراسیون کوه نوردی کشور چین با استفاده از جاده کشیده شده ، قرارگاه اصلی را بسیار وسیع و مجهز تدارک دیده بود و عملا" در ذخیره انرژی کوه نوردان برای رسیدن به قرارگاه اصلی ، زمان و نیروی انسانی لازم برای حمل تجهیزات و نیازمندیهای برنامه مشترک به پای کوه صرفه جویی کاملی بعمل آمده بود.

در طول روزهای 23 الی 30/2 کمپ های یک ،دو،سه و جهار به ترتیب در ارتفاعات 5580-6100-6500 و 7100 متری برقرار و روز 31/2/1357 گروه مشترک کوه نوردان ایران و چین با رسیدن به ارتفاع 7500 متر ، تمرین مشترک را با موفقیت انجام داده و بعلت نزدیک شدن مونسون گروه مشترک در تاریخ 1/3/1357 به قرارگاه اصلی مراجعت و پس از بازگشت به دین ژی و سی گاژه چینی ها میهمان نوازی را کامل کرده و هیئت ایرانی را برای دیدار از لهاسا (پایتخت تبت) در ارتفاع 3700 متر برده و سه روز را در آن شهر به بازدید از دیدنیهای لهاسا گذرانیده و سپس با هواپیما به چن دو پرواز و پس از 48 ساعت با هواپیما به پکن مراجعت و روز 18/3/1357 وارد تهران شدیم.

اعضای هیئت 20 نفره عبارت بودند از آقایان :

امیر سرتیپ محمدخاکبیز ، عزیز دیزجی ، شادروان مختار مهدیزاده ، شادروان جلال رابوکی(فروزان) ، شادروان عبداله عزیزی ، شادرون حسین حراستی ، حبیب اله جهانکار ، محمود رضایی ، پزشک فضل اله امامی نیا ، احمد نعلبندی پور ، شادروان علی محمدپور ، یوسف هندی(نظامی) ، اله کرم کرمی (نظامی) عزیز خلج ، مجتبی مظاهری ، محمود مرتضوی ، علی طاهری ، حسین کبیر و محمد جعفر اسدی

در شروع جنگ تحمیلی عراق به عنوان افسر رکن یکم لشگر 21 حمزه به منطقه عملیاتی دزفول اعزام و در تاریخ 9/8/1359 با عنوان معاون و افسر آموزش گروه ضربت لشگر 21 حمزه در منطقه سرپل کرخه از ناحیه پیشانی مورد گلوله کلاشینکف متجاوزین بعثی قرار گرفته و تا فروردین ماه سال 62 در مناطق عملیاتی دزفول ، اهواز ، خرمشهر و دهلران در عملیات فتح المبین ، بیت المقدس و رمضان شرکت داشته سپس با سمت رئیس آجودانی لشگر 21 حمزه به تهران آمده و در زمستان سال 1362 به ستاد نیروی زمینی ارتش منتقل و در مدیریت شهدای نزاجا انجام وظیفه نموده و در تاریخ 15/1/68 به عنوان رئیس آجودانی اداره بهداری نیروی زمینی به آن قسمت منتقل و از تاریخ 1/7/69 الی 1/8/70 دوره فرماندهی و ستاد ارتش را گذرانیده و بعنوان جانشین مدیریت کارگزینی نزاجا انجام وظیفه نمودم و درتاریخ 27/6/72 نیز به ستاد مشترک ارتش انتقال یافته و با سمت رئیس تربیت بدنی ارتش جمهوری اسلامی ایران افتخار خدمت به امر ورزش و ورزشکاران ارتشی را بدست آورده و در تاریخ 1/4/74 با تقاضای شخصی به افتخار بازنشستگی نائل گردیدم.

+ نوشته شده در جمعه دوازدهم مهر ۱۳۹۲ ساعت 22:0 توسط حسن چم کلانی(گاماسیاب)

SuperUser Account / شنبه, 15 آبان,1395

آئين گرامیداشت چهلمین سال نخستین صعود ۸۰۰۰ متری ایرانیان به قله ماناسلو

آئين گرامیداشت چهلمین سال نخستین صعود ۸۰۰۰ متری ایرانیان به قله ماناسلو

در چهلمین سالروز صعود به قله ماناسلو و باحضور اعضای حاضر آن تیم، و همچنین کلیه ایرانیان فاتح ماناسلو ، در شبی باشکوه و خاطره انگیز که با استقبال خوب جامعه کوه‌نوردی نیز همراه بود؛ یاد آن صعود گرامی داشته شد.

۲۰ مهرماه ۱۳۵۵ برابر با ۱۲ اکتبر ۱۹۷۶ نخستین صعود موفق ایرانیان بر روی یک قله ۸۰۰۰ متری با صعود مشترک تیمهای ایران و ژاپن محقق گردید.اين مهم با صعود محمدجعفر اسدی به همراه کاگیاما از ژاپن و شرپای نپالی همراهشان پاسانگ شرپا (تاکسیندو) به هشتمین کوه مرتفع دنیا ماناسلو ۸۱۶۳ متر به ثبت رسيد.

(ماناسلو (به انگلیسی (Manaslu) در منطقهٔ Gorkha) گورخا) واقع در Mansiri Himal که بخشی از هیمالیا در نپال است، جای گرفته است. به زبان نپالی کوتانگ Kutang نامیده می‌شود. ماناسلو دارای خط الراسهای طولانی، یخچالها و چشم اندازهایی با شیب زیاد می‌باشد. بلندترین قله آن دارای ارتفاع ۸۱۶۳ متر است. وجود خط الراسی طولانی و دره‌ای یخ زده تشخیص این کوه را از دوردستها امکان پذیر می‌کند. ضمن آنکه برج قله به این کوه دورنمایی رویایی داده.

اولین صعود کوه در سال ۱۹۵۶ توسط گروهی از کوهنوردان کشور ژاپن و از مسیر شمال شرقی صورت گرفت. در سال ۱۹۷۲ تعداد ۱۵ کوهنورد کشور کره در ارتفاع ۲۲،۸۰۰ فیتی کوه بر اثر سقوط بهمنی سهمگین جانشان را از دست دادند، این حادثه بعنوان یکی از فجایع هیمالیا بشمار می‌رود.

در همین سال راینهولد مسنر کوهنورد تیرولی موفق شد بعنوان سومین انسانی که به دو قله ۸۰۰۰ متر صعود کرده ماناسلو را فتح نماید. بیش از او تنها هرمان بول و کورت دیمبرگر موفق به این امر شده بودند. اما مسنر که بعدها به عنوان نخستین کوهنورد بر تمامی ۸۰۰۰ متریها فائق آمد در ماناسلو هم مانند نانگاپاربات یکی از همراهانش را از دست داد تا با توجه منفی رسانه‌ها و سایر کوهنوردان روبرو شود.

تاکنون بیش از ۲۵۰ کوهنورد ماناسلو را فتح کرده‌اند که در این راه حدود ۵۲ تن جانشان را از دست داده‌اند و از این لحاظ ماناسلو پس از آناپورنا، نانگاپاربات، کی ۲ وکانچن چونگا قرار دارد (از نظر نسبت صعودها به کشته‌ها).

لازم به ذکر است کوهنوردان ایران نیز در سال ۱۳۵۵ موفق به فتح قله (۸۰۰۰ متری ) ماناسلو بعنوان نخستین ایرانیها شدند. در این سال محمد جعفر اسدی از اعضای تیم ۸ نفره ایران توانست به همراه یک کوهنورد ژاپنی و یک شرپای نپالی برفراز قله بایستد. سرپرستی این صعود را محمد خاکبیز بر عهده داشت. مهدی عمیدی در اردیبهشت سال ۸۸ و نیز در سال ۹۰ اولین زن ایرانی پروانه کاظمی موفق به صعود این قله شدند.

۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۱ جعفر ناصری بعد از صعود به ماناسلو و هنگام بازگشت سقوط کرد و جان سپرد. عظیم قیچی ساز و مهدی قلی پور در مهر ۱۳۹۱ نیز این قله را فتح کردند.

یکشنبه ۱۷ مرداد۹۵ مراسم گرامیداشت چهلمين سالروز نخستین صعود ایرانیان به قله ماناسلو که در سال ۱۳۵۵ به صورت مشترک به همراه کوه‌نوردان کشور ژاپن صورت گرفت با حضور مسئولین و آن افتخار افرینان در سالن شهید قندی وزارت مخابرات برگذار گردید .

بخش های مختلف مراسم در یک نگاه اجمالی: …

· تلاوت آیاتی چند از قرآن کریم و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران

· پخش تیزهای معرفی برنامه

· مقدمه مجری برنامه ( مهدی هنرمند) / پوزش خواهی از حضار به دلیل تاخیر در شروع مراسم که به دلیل عدم حضور به موقع میهمانان خارجی بود.

· سخنرانی و خیر مقدم رضا زارعی رئیس فدراسیون کوه‌نوردی و صعودهای ورزشی و رویکرد فدراسیون در تداوم برگزاری این گونه مراسم.

· سخنرانی دکتر فرنقی زاد رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات

· اهدای لوح تقدیر و هدیه از سوی فدراسیون به دکتر فرنقی زاد به جهت حمایت های ارزنده ای ایشان و در اختیار قرار دادن سالن شهید قندی برای برنامه های مکرر و مستمر فدراسیون

. ارائه گزارش توسط حسین مقدم به صورت پاورپوینت با موضوع «معرفی قله ماناسلو و صعود به آن»

· حضور آقای «تامورا» یکی از کوه‌نوردان ژاپنی در صعود مشترک چهل سال پیش و ارائه توضیحات وی به همراه پخش عکس و فیلم / ابراز خرسندی از برگزاری این برنامه و اینکه استقبال ایرانیان و این مراسم برای او و همراهنش بسیار قابل توجه و ارزشمند است.

· حضور آقای «محمد جعفر اسدی» سخنانی پیرامون صعود مذکور

· اهدای گل از سوی هیئت استان همدان به «محمد جعفر اسدی»

· رونمائی از تمبر اختصاصی و یادبود تهیه شده فدراسیون با عنوان یادبود چهلمین سالگرد صعود مشترک به ماناسلو ( اولین صعود هشت هزارمتری ایرنیان)

· تقدیر از تیم مشترک ایران و ژاپن با اهدای لوح تقدیر و یادبود که با حضور «عظیم قیچی ساز» نیز همراه بود

· تقدیر ویژه از تیمسار خاکبیز و همسر ایشان توسط رضا زارعی

· امضای تابلوی یادبود تهیه شده توسط هیئت استان قزوین از سوی تیم صعود چهل سال پیش به ماناسلو

· تقدیر از هیمالیا نوردان معاصر در صعود سال‌های اخیر به ماناسلو

· سخنرانی حجت الاسلام عمیدی (برادر زنده یاد مهدی عمیدی فاتح ماناسلو)

· آئینی یادبود جاودانه های ماناسلو با اهدای لوح و یادبود به خانواده های ایشان ( زنده یادان مهدی عمیدي ، جعفر ناصری و عیسی میرشکاری)

· تجلیل از محسن عبدلی به جهت اقدام ارزشمند وی در امدادرسانی به کوه نورد ژاپنی

· اهدای کتاب یادبود صعود ماناسلو توسط کوه نوردان ژاپنی به فدراسیون کوه نوردی و صعودهای ورزشی ایران

· عکس های یادگاری و پذیرایی

مطلب قبلی تمبر اختصاصی "همایش بین المللی سواحل، بنادر و سازه های دریایی" رونمایی شد

مطلب بعدی سایت شرکت رایفر دانش ایلیا راه اندازی شد.

Print

4851 رتبه بندی این مطلب:

5/0

کلمات کلیدی: ایلیا تمبر تمبر اختصاصی تمبر برجسته تمبر شخصی تمبر ماسه ای رونمایی رونمایی تمبر سایت سفارش تمبر سایت سفارش تمبر اختصاصی سایت سفارش تمبر شخصی سفارش تمبر سفارش تمبر اختصاصی سفارش تمبر شخصی